II. Sweet goodbye’s

Zoals velen van jullie al weten, maar jij misschien nog niet, ben ik onlangs officieel gestart met een nieuw project. Afscheidsfotografie.

Je zal denken, waarom zou je dat nu willen doen? De mens fotograferen op zijn triests. Wel, er komt veel meer bij kijken dan dat. Het gaat om verwerking. Het gaat om tastbare herinnering creëren. En bovendien gaat het om rituelen voorzien waardoor de verwerking kan starten voor jong en oud.

Een sterke madam

Het idee startte zo’n 3 jaar geleden. Toen mijn diensthoofd me vroeg om haar mama en familie in beeld te brengen. Een sterke madam die gevochten had maar koos om in alle rust heen te gaan. Ze wou haar verhaal zelf graag afronden met zo’n shoot.

Dit is wat mijn diensthoofd hier nu over zegt: “We kijken nog vaak terug naar deze beelden en ze hebben enorm geholpen om dit verhaal een plek te geven. We zijn je hier enorm dankbaar voor. Het is zo belangrijk.“

Terugblik

Hieronder een terugblik op de beelden én wat ik er toen over zei:

“Een tijdje geleden vroeg – een persoonlijk heel belangrijk – iemand me iets ongelooflijk moeilijks. Haar mama zou – na een lange strijd met revalidatie van een beroerte – de volgende dag euthanasie plegen. De vraag die volgende: of ik de laatste familiemomenten kon vastleggen.

Het eerste wat in me opkwam was: ‘Ja tuurlijk!’. En of ik dit wou doen voor haar. Maar al snel – en tot de moment ik in m’n auto op weg was – trok ik mezelf in twijfel en vroeg ik me af of ik sterk genoeg in mijn schoenen zou staan. Daar sta je dan als fotograaf. Oog in oog met de tragedies van het leven, waar zoveel mensen dagelijks door moeten én die ineens geen ver-van-mijn-bedshow meer zijn.

Wel, ik kan je zeggen dat dit als een eer aanvoelde én een verrijking voor me was als fotograaf. Een eer dat ik bij dat laatste moment mocht bij zijn. Een eer dat ik de beelden mocht vastleggen, waar heel de familie nog lang op zal terugkijken. Beelden waarvoor traantjes zullen vloeien, maar ook beelden waar om gelachen zal worden.

Beelden die mensen samen zullen brengen. En vooral een eer, dat ik zo’n sterke vrouw heb ontmoet. Sterk, omdat het moed vraagt om zo’n zware beslissing te nemen. Maar nog sterker om de confrontatie frontaal aan te gaan. En het gebeuren perfect in te plannen als feestelijkheid incl. rit met de jaguar & etentje. En opeens werd me duidelijk vanwaar die – persoonlijk heel belangrijk – iemand, haar peper haalde.”